Rozdział 24: Średniowieczna chatka

- Kim jesteś? - spytał Anakin podchodząc do brązowowłosej.

- Jestem Olla Haruun. Mieszkam na Coryor z rodziną. Wy, jak widzę, rozbiliście się...
- Właśnie - Obi -Wan podszedł do nieznajomej. - wiesz, gdzie są jakieś miasta? Musimy kupić statek i szybko stąd odlecieć - nalegał. Czuł się bardzo... dziwnie w obecności tej dziewczyny. Patrzył na nią jak na obrazek, chciał do niej podejść i gadać całymi dniami. To było dla niego niezrozumiałe.
Olla tylko się zaśmiała.
- Tu nie ma miast. Są tylko pola. Jedna siedemnasta część tej małej planety to nasze pola, a inne części należą do pozostałych szesnastu rolników. Ale żyje nas tu łącznie 65 osób, więc za bardzo nie mamy wam jak pomóc. Poza tym żyjemy w wielkich odstępach i nie preferujemy najnowszych technologii. Nie mamy na to pieniędzy. Nie jesteśmy podlegli Republice - to mówiąc schyliła się, by sięgnąć po kwiat - Ale jeżeli chcecie, pomożemy wam. Mogę was przyjąć do mojego domu. Wymyślimy coś w kilka dni - oświadczyła.
Anakin i Padme popatrzyli po sobie. Ahsoka też była nieufna. To dość niespotykane, żeby jakaś nieznajoma zapraszała ich do domu, totalnie nie wiedząc, kim są.
- Dziękujemy - odezwał się szybko Kenobi - prowadź.
Nikt się nie spodziewał takiej reakcji najstarszego Jedi. To było jak na niego zbyt pochopne i nieodpowiedzialne.
- Może jednak...
- A więc za mną! - przerwała Skywalkerowi Haruun i ruszyła przed siebie.
Anakin niepewnie poszedł śladami swojego mistrza. Dziwiło go zachowanie Obi-Wana. Decyzja o pójściu za nieznajomą była, jak na niego, zbyt nieodpowiedzialna. Poza tym Kenobi dziwnie patrzył na Ollę. Może coś podejrzewał? Ta dziewczyna była bardzo tajemnicza.
- Masz rodzinę? - zwróciła się Padme do Haruun.
- Oczywiście. Tutaj bez rodziny nie istniejesz. Mam siedmioro braci i cztery siostry.
- Uprawiacie jakieś roślinki? - zaciekawił się najstarszy Jedi.
- Wszystko. Mamy 400 000 hektarów pól uprawnych i 300 000 arów pól warzywnych. Do tego dochodzi 5000 hektarów łąk. Jedna, na przykład jest tu, niedaleko. Właśnie stamtąd wracam.

 Potrzebujemy rumianku na herbatę - zaśmiała się - przejdziemy jeszcze tylko  trzy kilometry, wtedy trafimy do domu - to mówiąc wskazała na horyzont, gdzie widniał mały domek. Nie można było go dostrzec dokładnie, ale ewidentnie zbudowano go jako słomiano-drewnianą chatkę. Nie była duża, więc Ahsoka zaczęła się zastanawiać, jak tam może mieszkać czternaście osób. Ale przecież na tej planecie wszystko było dziwne.

Po pół godzinie chodu wreszcie dotarli do celu - chatki w stylu średniowiecznej wsi. Ci ludzie naprawdę musieli być zacofani technologicznie.

- Zapraszam - Olla zapukała do drzwi, w których stanął wysoki mężczyzna o brązowych włosach i szarych oczach. Nosił lekką koszulę i spodnie zrobione z workopodobnego materiału.

- Hayden, możemy przyjąć tych kilku gości? - wskazała na przybyszów - Rozbili się i muszą zostać na kilka dni.

- Jasne. Chodźcie na obiad, a ty, siostrzyczko, pomóż mamie z robieniu herbaty z rumianku, Catty nadal ma gorączkę.

- Jasne. Oprowadź gości! - przepchała się przez małe drzwi do środka domku.

- Zapraszam, zaraz dostaniecie pokoje - odezwał się Hayden Haruun.

***

Po przechadzce po lokalu i długiej rozmowie z Nicolasem Han udał się do przydzielonego przez Dane'a pokoju. Było tu czysto, ciepło i miło. Czyli inaczej.
Chłopiec podszedł do stolika, który stał nieopodal łóżka. Upił dwa łyki świeżej, czyściutkiej wody - znowu coś niespotykanego. Ten dom i Nicolas byli zupełnie inni, niż wszystkie osoby, jakie znał.
Dobrze, może tu zostać. Dziewczyna oferująca mu pomoc była miła. Poznany niedawno współlokator też. Ale Han nie zamierzał ulec ich nienormalnym przekonaniom, że jest bratem tamtej blondynki. To niemożliwe! Przecież on jest sierotą. I tu nagle DA-DUM (Angel zarażasz...) rodzina. Mhm, jasne.

***

Haruunowie ugościli przybyszów w małym pokoiku na poddaszu. Było tam ciasno, ale przytulnie. W czterech kątach pomieszczenia o powierzchni 10 metrów kwadratowych stały jednoosobowe łóżka. Pachniało tu słomą i mokrą glebą.
Drewniana podłoga skrzypiała pod nogami. Było tu dość ciemno, ale co dziwnego, na skosie zamontowane było okno dachowe. Dziwne, że wcześniej nie zwrócili uwagi na szybę wśród słomianego dachu.
- Macie tutaj nocleg - Hayden pokazał wnętrze - Nie jest co prawda jakieś bardzo duże, ale urządzone jak najlepiej. Śniadanie, obiad i kolację też dostaniecie. Miłego pobytu - uśmiechnął się troskliwie i odszedł.
- No to co? Zostańmy tutaj na kilka dni, może znajdziemy jakieś ślady Republiki - stwierdziła senator Padme.

____________________________________

Hura! Skończyłam!
No cóż, przynajmniej jest mam nadzieję poprawnie. Rozdział o wiele lepszy od poprzedniego. Weny dodają mi pewne muzyczki i osoby ;). Olli nie zrobię w postaciach, ponieważ, hmm. Nie będzie ona tak ważną postacią. Minus jest taki, że mam teraz trochę mało czasu... no ale cóż.

Dedyk dla: Pewnych dwóch osób, jednej w euforii, a drugiej, która ma mi zrobić tapetę z Luke'iem!

NMBZW!