Rozdział 17

Laurel z May szły brzegami miasta. Mijały puste hale i wysypiska śmieci.
- Dokąd idziemy? - spytała siedmiolatka.
- Jeszcze nie wiem. Ale na pewno po to, żeby załatwić nam transport na Corusant.
- Czyli tam polecimy?
- Może. Jeśli będziemy miały czym - wyjaśniła Kenobi.
Po kilku minutach stanęły przed starym, brzydkim domkiem.
- Chcesz tu wejść? - zdziwiła się małą.
- Tak. Musimy, jeśli mamy spotkać Yodę.
- Czemu się tak nagle tym przejęłaś? - dziewczynka z zaciekawieniem patrzyła na May. Była taka... niezwykła. Nie znała nikogo takiego. Bo... właściwie znała tylko Dartha Voux'a.
- Wchodzimy.
W środku panował chaos: wszędzie porozrzucane kable, części od komputerów, przedłużacze...
Opakowania po chipsach, pizzy, kartony po soku i dużo brudnych ubrań.
- Kto tu może mieszkać? Fuj - skomentowała trzynastolatka.
- Co "fuj"? - zza rogu wychylił się chłopak. Miał z 15-16 lat. We włosach miał kabelki, ręce brudne od smaru.
- Kim jesteś? - Laurel odskoczyła do tyłu.
- Nicolas Dane. Czego chcecie? - powiedział.
- Znasz dobrze systemy dostępu do maszyn latających? - zaczęła May.
- Mi też miło was poznać. Imiona...? - spojrzał na nie wyczekująco.
- Daj spokój. załatw nam statek na Corusant. To tyle.
- Ej. To wy znacie moje imię. Ja mam dla was pracować nie wiedząc, kim jesteście? - zrobił obrażoną minę - aApoza tym mam pracować dla... sześciolatków - spojrzał z pogardą na Laurel.
- Uważaj co mówisz - uprzedziła go - mam siedem lat.
- Dobra. Przepraszam! Mój błąd! Moja bardzo wielka wi...
- Przymknij się! Załatwisz nam ten transport czy nie?! - przerwała mu Kenobi.
- Da się zrobić. Za 2 godziny statek na Corusant... - zaczął szperać w systemach, które na 99,99% były nielegalne - Macie. Złamię tylko kod dostępu... - znów wciskał kolorowe guziczki - okej.
Na dużym, niebieskim ekranie pojawiła się mapka.
- Jesteśmy tu - wskazał na jeden koniec planu - a tu jest ta stacja. Lecicie... za godzinę. Radzę się spieszyć.
Po tych słowach rzucił im kawałek zmiętej karteczki z jego adresem i numerem mini-topa (te laptopy mają funkcję gg xd).
- A powiecie mi chociaż, z łaski swojej, jak macie na imię? - spytał informatyk.
- May, mózgu. I dzięki - pobiegły w stronę wyjścia.

***

Obi-Wan stał plecami do Anakina. Rozglądali się za napastnikiem.

- Osłaniajmy Ahsokę! - krzyknął młodszy.

Kolejny strzał. Tym razem w kierunku Luksa. Na szczęście Tano w porę odbiła pocisk swoim zielonym mieczem.

- Lux! Ty głupku! Ruszaj się! - pociągnęła chłopaka w stronę wyjścia - słuchaj. Jak mi nie pomożesz oboje zginiemy.

- Ale moja matka...

- Dobrze! Później! Ty jeszcze żyjesz. I nie marudź - mówiąc to szarpnęła jego rękę i pobiegli do drzwi frontowych.

- Anakin, Obi-Wan! Niech Moc będzie z wami! - i wybiegła.

- Czuj to. Anakin, użyj mocy - nakazał Kenobi.

W tej chwili stało się coś nieprzewidywalnego: strzał wymierzony w Stejwończyka musnął mu o skórę na głowie. Obi-Wan upadł.

- Mistrzu! - słyszał przez mgłę krzyki Skywalkera.

- Poczuj moc. Ona jest w Tobie - usłyszał tajemniczy głos w głowie.

- Kim... - przerwał. Zaczął się dusić.

- Nie bój się. Masz dla kogo żyć.

W głowie zobaczył obrazy: on i cała czwórka w basenie, Uratowana Laurel... Wszystkie niedokończone sprawy.

- Obi-Wanie Kenobi. 

Nagle do jego uszu dobiegł głos... którego nigdy w życiu nie słyszał, ale który był mu tak bliski.

- Uratuj mnie! I naszą rodzinę! - Był to radosny, dziecięcy głos.

- Kim... jesteś...? - zaczynał tracić siły.

- Nie poddawaj się.

Nagle zrobiło mu się ciemno przed oczami. Następnie stracił świadomość.

***

Dziewczyny zmierzały szybkim krokiem w stronę stacji lotniczej. Zdążyły się spakować, a May zostawiła karteczkę na stole z informacją, że są bezpieczne i tego rodzaju bełkot.

- Musimy polecieć do Yody. A ty w ogóle umiesz sterować statkiem? - ciekawiła się Laurel.

- Ostatnim razem jak leciałam, to rozbiliśmy się na Tatooine. Ale nie martw się. Coś wymyślimy - odparła.

Tak naprawdę May ogromnie się przejęła całą sprawą siedmiolatki. Od początku czuła się dziwnie... coś w Mocy.

Gdy usłyszała o pomyśle nielegalnej wyprawy na Corusant nawet nie brała tego na poważnie. Ale Moc podpowiadała jej, że to konieczne. Poza tym Yoda  i tak się dowie, że zwiały z misji. Skoro może wiedzieć coś o tajemniczej Laurel, to pewnie wie też żeczy wynikające z LOGIKI.

- To nasz statek - Kenobi wskazała na niewielki transportowiec - hipernapęd... będziemy w 4 godziny maksymalnie. No chyba, że się rozbijemy - tym optymistycznym akcentem zakończyła dialog.

Dziewczyny szybko wsiadły do pojazdu.

- Nie umiesz tym sterować. Ale nam się uda. Ja to wiem - stwierdziła Laurel.

- Skąd? Zresztą nieważne. Siadaj i zapnij pasy. Będzie ostra jazda.

____________________________________________________________

Hej!

Dzisiaj wstawiam szybciej :). Należy korzystać z weny, póki jest.

A więc podjęłam się męczenia Obiego! Wiem, wszystkich którzy to robią

zabijam, a teraz ja dołączam c; W każdym razie pojawił się nowy bohater!

Zapewniam, że jego rola nie kończy się na tych trzech zdaniach.

Zbliża się Wielkanoc!

Dedyk dla:

Wszystkich! Wesołych świąt!

NMBZW!!!